می سپارمت به بارانی که عصر خنک آن پنجشنبه باریدوتو اسمش را گذاشتی اتفاق آشنایی می سپارمت به آن دو ستاره که دیگر مال ما نیست به تمام زیبایی های زیبا

سرنوشت رانمیتوان از سر نوشت

آنقدر خوب وقشنگی که هنگام وداع

                                      حیفم آید بسپرمت دست خدا

برای رسیدن به توتمامی خاطرات گذشته خودم را به بایگانی ذهن سپردم اما افسوس ،افسوس که خط اصلی تقدیر من برروی جاده های انتظار امتدادی بی انتهاست  صدافسوس که زندگی بی توجه به ما واگن های سرنوشت رااز روی ریل هایش می گذراند وهنگامی که به من رسید مسافری غریب را پیاده کرد وتو را بی آنکه نشانی از من داشته باشی باخود برد